Gordofobia e plumofobia: dupla alianza sanguinaria
A ditadura homonormatizadora busca a reprodución dun tipo concreto de corpo gai, a estigmatización de corporalidades diversas e a discriminación de expresións estéticas que escapan da norma.
A ditadura homonormatizadora busca a reprodución dun tipo concreto de corpo gai, a estigmatización de corporalidades diversas e a discriminación de expresións estéticas que escapan da norma.
Cómpre non esquecer que por moito que o neofascismo se adorne de cores o proxecto político que encarna odia profundamente a liberación sexual, o transfeminismo e os postulados básicos do movemento sexodiverso.
Unha minoría con moito poder que está forzando un debate que tenta hexemonizar e bloquear a axenda activista co obxectivo de que só se fale dos ventres de alugueiro. Tentan facernos ver que “despois do matrimonio igualitario ven a xestación subrogada.
Desde finais dos 70 impúxose por decreto o colaboracionismo extremo coa esfera institucional e aplaudiuse a marxinalización das asembleas LGBTIQ críticas, transformadoras e subversivas.
A día de hoxe a homosexualidade segue estando ilegalizada en máis de 70 estados. Non fai moito tempo, un 17 de maio de 1990, a Asemblea Xeral da OMS eliminaba a homosexualidade do listado de doenzas mentais. Aínda que no Estado a lei de perigosidade deixou de aplicarse en 1978 nos “casos de homosexualidade” a derrogación virá 20 anos despois da morte de Franco, concretamente un 23 de novembro de 1995. Até esa data pódese dicir que o colectivo LGBT estivo coa espada de Damocles enriba.
A ditadura homonormatizadora busca a reprodución dun tipo concreto de corpo gai, a estigmatización de corporalidades diversas e a discriminación de expresións estéticas que escapan da norma.
Cómpre non esquecer que por moito que o neofascismo se adorne de cores o proxecto político que encarna odia profundamente a liberación sexual, o transfeminismo e os postulados básicos do movemento sexodiverso.
Unha minoría con moito poder que está forzando un debate que tenta hexemonizar e bloquear a axenda activista co obxectivo de que só se fale dos ventres de alugueiro. Tentan facernos ver que “despois do matrimonio igualitario ven a xestación subrogada.
Desde finais dos 70 impúxose por decreto o colaboracionismo extremo coa esfera institucional e aplaudiuse a marxinalización das asembleas LGBTIQ críticas, transformadoras e subversivas.
A día de hoxe a homosexualidade segue estando ilegalizada en máis de 70 estados. Non fai moito tempo, un 17 de maio de 1990, a Asemblea Xeral da OMS eliminaba a homosexualidade do listado de doenzas mentais. Aínda que no Estado a lei de perigosidade deixou de aplicarse en 1978 nos “casos de homosexualidade” a derrogación virá 20 anos despois da morte de Franco, concretamente un 23 de novembro de 1995. Até esa data pódese dicir que o colectivo LGBT estivo coa espada de Damocles enriba.