Dóenos Ourense
POR BALDO RAMOS.
A demografía desta provincia foi, na súa historia recente, un taboleiro no que se xogaron partidas sociais, económicas e políticas nas que a súa xente case sempre saíu perdendo.
POR BALDO RAMOS.
A demografía desta provincia foi, na súa historia recente, un taboleiro no que se xogaron partidas sociais, económicas e políticas nas que a súa xente case sempre saíu perdendo.
Desde que se fixo público o interese de Toysal por instalar unha planta de reciclaxe para o tratamento de residuos de orixe animal, xurros e lodos para a obtención de biogás e fertilizantes, a veciñanza deste concello organizouse e mobilízase con determinación para impedir un proxecto claramente prexudicial para os intereses medioambientais e socioeconómicos desta bisbarra de Calo.
Sobre a súa intensa traxectoria, aínda que non tan longa como quixeramos todos, escollería a palabra ”coherente” para describila cun só trazo. Amosar sen impoñer. Compartir sen adoutrinar. Unha artista que convida a habitar a súa pintura coa ollada cómplice de quen entende que os espazos creados nas súas teas, nos seus papeis, son espazos de acollida, de complicidade. Lugares nos que poder acougar.
Sorprende a actualidade dalgúns escritos. Celanova, 1933. O texto que abría o primeiro e único número daquel xornal levará por título “O nacer”. Dicía alí o mozo Celso Emilio: “nistes intres estóricos e in-quedantes, n-istes intres de fondas transformacións, n-os que parés que o goberno da Repúbrica se dispón a trocar á Hespaña federabre n-unha Hespaña federal, é perciso que Galiza amostre o perfil rexo e inconmovibel da súa personalidade, para que non lle sexan negadas unhas liberdades secularmente areladas”.
POR BALDO RAMOS.
A demografía desta provincia foi, na súa historia recente, un taboleiro no que se xogaron partidas sociais, económicas e políticas nas que a súa xente case sempre saíu perdendo.
Desde que se fixo público o interese de Toysal por instalar unha planta de reciclaxe para o tratamento de residuos de orixe animal, xurros e lodos para a obtención de biogás e fertilizantes, a veciñanza deste concello organizouse e mobilízase con determinación para impedir un proxecto claramente prexudicial para os intereses medioambientais e socioeconómicos desta bisbarra de Calo.
Sobre a súa intensa traxectoria, aínda que non tan longa como quixeramos todos, escollería a palabra ”coherente” para describila cun só trazo. Amosar sen impoñer. Compartir sen adoutrinar. Unha artista que convida a habitar a súa pintura coa ollada cómplice de quen entende que os espazos creados nas súas teas, nos seus papeis, son espazos de acollida, de complicidade. Lugares nos que poder acougar.
Sorprende a actualidade dalgúns escritos. Celanova, 1933. O texto que abría o primeiro e único número daquel xornal levará por título “O nacer”. Dicía alí o mozo Celso Emilio: “nistes intres estóricos e in-quedantes, n-istes intres de fondas transformacións, n-os que parés que o goberno da Repúbrica se dispón a trocar á Hespaña federabre n-unha Hespaña federal, é perciso que Galiza amostre o perfil rexo e inconmovibel da súa personalidade, para que non lle sexan negadas unhas liberdades secularmente areladas”.