
O inicio da represión institucionalizada
Un artigo de Eduardo Rodríguez.
O listado de falacias históricas que se manexan para presentarnos unha España unitaria e católica sería moi extenso, mais facilmente desmontábel.
O autor sinala os riscos dunha visión da Historia condicionada por prexuízos actuais e que se perpetúan no ensino da materia.
Debate sobre as humanizacións en Vigo. Un artigo de Eduardo Rodríguez. Que é e que non é humanizar as rúas?
Cando se constrúe o Valle de los Caídos, ou a cruz do Castro de Vigo, prodúcese unha aprehensión dun espazo, humanizándoo como expresión -e ao servizo- dunha determinada ideoloxía. Algo case tan vello como a humanidade.
Unha gran cruz de 12 metros presidía unha vasta planicie na que agora está a Casa Consistorial. Retiráronse a maior parte dos atributos da composición orixinal, pero o gran símbolo non. O alcalde segue negando que se trate dun monumento franquista.
Na actualidade, as dinámicas demográficas e económicas das nosas sociedades opulentas invítannos a pensar que posiblemente necesitemos da chegada deses migrantes polo ben das nosas vidas.
Nunha visión máis sosegada da lei, dez anos despois da súa entrada en vigor, fai que botemos en falta no seu articulado pontes que unan a memoria histórica co currículo escolar. Co apoio dos familiares das vítimas e das propias vítimas que aínda quedan como fontes históricas de primeira man (que inevitablemente co paso dos anos desaparecerán), é imprescindible que a memoria histórica empape as nosas escolas e institutos.
Tras o éxito que supuxo para a cidade o préstamo temporal do manuscrito Vindel ao Museo do Mar de Galicia, desde o goberno municipal xorde a iniciativa de solicitar o traslado definitivo da peza a Vigo, petición que se inscribe no marco dun conflito máis amplo entre o Concello e a Xunta. Porén, a lectura non ten que ser tan só en chave partidista: o relevante é a ‘cousificación’ e a banalización do noso patrimonio cultural.
O listado de falacias históricas que se manexan para presentarnos unha España unitaria e católica sería moi extenso, mais facilmente desmontábel.
O autor sinala os riscos dunha visión da Historia condicionada por prexuízos actuais e que se perpetúan no ensino da materia.
Debate sobre as humanizacións en Vigo. Un artigo de Eduardo Rodríguez. Que é e que non é humanizar as rúas?
Cando se constrúe o Valle de los Caídos, ou a cruz do Castro de Vigo, prodúcese unha aprehensión dun espazo, humanizándoo como expresión -e ao servizo- dunha determinada ideoloxía. Algo case tan vello como a humanidade.
Unha gran cruz de 12 metros presidía unha vasta planicie na que agora está a Casa Consistorial. Retiráronse a maior parte dos atributos da composición orixinal, pero o gran símbolo non. O alcalde segue negando que se trate dun monumento franquista.
Na actualidade, as dinámicas demográficas e económicas das nosas sociedades opulentas invítannos a pensar que posiblemente necesitemos da chegada deses migrantes polo ben das nosas vidas.
Nunha visión máis sosegada da lei, dez anos despois da súa entrada en vigor, fai que botemos en falta no seu articulado pontes que unan a memoria histórica co currículo escolar. Co apoio dos familiares das vítimas e das propias vítimas que aínda quedan como fontes históricas de primeira man (que inevitablemente co paso dos anos desaparecerán), é imprescindible que a memoria histórica empape as nosas escolas e institutos.
Tras o éxito que supuxo para a cidade o préstamo temporal do manuscrito Vindel ao Museo do Mar de Galicia, desde o goberno municipal xorde a iniciativa de solicitar o traslado definitivo da peza a Vigo, petición que se inscribe no marco dun conflito máis amplo entre o Concello e a Xunta. Porén, a lectura non ten que ser tan só en chave partidista: o relevante é a ‘cousificación’ e a banalización do noso patrimonio cultural.