Estrañeza de vivir na terra
O que arde é unha película sobre nada, acerca da néboa lenta que é a vida humana. É posible que o tema desta película non sexa tanto o incendio dos montes como o incendio que é a alma do home.
O que arde é unha película sobre nada, acerca da néboa lenta que é a vida humana. É posible que o tema desta película non sexa tanto o incendio dos montes como o incendio que é a alma do home.
Non é seguro que as Vangardas triunfasen, pero de calquera modo vivimos baixo unha incansable ‘estetización’ da vida corrente. A estética é o último recurso social, o ideal, cando non se pode nin se debe recorrer directamente á policía.
Terceira e última parte da conferencia na que o autor pondera a intelixencia natural que ás veces a mentalidade tecnolóxica ignora ou despreza.
Segunda parte da conferencia na que o autor sinala a imposibilidade de simular a singularidade real.
Unha reflexión de Ignacio Castro Rey sobre o universo tecnolóxico que nos rodea en tres pezas que fan parte dunha mesma conferencia.
Unha crítica da película de Alfonso Cuarón, por Ignacio Castro Rey.
O autor advirte que hai razóns para pensar, aínda que melloren os plans de estudo, que poucas veces como hoxe en día a filosofía suscitou tal desconfianza entre os cidadáns.
Nunca ten sido máis fácil ser invisibel, ficar só, ser raro: basta con deixar de interactuar, ter un mal día, quedarse atrás.
O que arde é unha película sobre nada, acerca da néboa lenta que é a vida humana. É posible que o tema desta película non sexa tanto o incendio dos montes como o incendio que é a alma do home.
Non é seguro que as Vangardas triunfasen, pero de calquera modo vivimos baixo unha incansable ‘estetización’ da vida corrente. A estética é o último recurso social, o ideal, cando non se pode nin se debe recorrer directamente á policía.
Terceira e última parte da conferencia na que o autor pondera a intelixencia natural que ás veces a mentalidade tecnolóxica ignora ou despreza.
Segunda parte da conferencia na que o autor sinala a imposibilidade de simular a singularidade real.
Unha reflexión de Ignacio Castro Rey sobre o universo tecnolóxico que nos rodea en tres pezas que fan parte dunha mesma conferencia.
Unha crítica da película de Alfonso Cuarón, por Ignacio Castro Rey.
O autor advirte que hai razóns para pensar, aínda que melloren os plans de estudo, que poucas veces como hoxe en día a filosofía suscitou tal desconfianza entre os cidadáns.
Nunca ten sido máis fácil ser invisibel, ficar só, ser raro: basta con deixar de interactuar, ter un mal día, quedarse atrás.