Non hai que pecar de inocencia: a meirande parte das mulleres saben cal é o seu destino; o que non imaxinan é o que atopan unha vez aquí, as condicións do traballo, as xornadas interminables cun cliente tras outro, a débeda contraída que non para de medrar.
Un artigo de Rocío Ovalle.
Este artigo de Rocío Ovalle foi distinguido o 19 de novembro co Premio Alfredo Vicenti de Xornalismo Cívico.
Aquí medrei. Aos poucos, fun descubrindo que os turistas e peregrinos viven o seu propio Santiago e, aínda que se cruzan cos composteláns, están en distintos planos da mesma cidade sen chegaren nunca ou case nunca a tocarse. É curioso que a súa meta, despois de longos percorridos cruzando os mapas, lles ofreza tan pouco que apenas pasen nela un día ou dous.
Non hai que pecar de inocencia: a meirande parte das mulleres saben cal é o seu destino; o que non imaxinan é o que atopan unha vez aquí, as condicións do traballo, as xornadas interminables cun cliente tras outro, a débeda contraída que non para de medrar.
Un artigo de Rocío Ovalle.
Este artigo de Rocío Ovalle foi distinguido o 19 de novembro co Premio Alfredo Vicenti de Xornalismo Cívico.
Aquí medrei. Aos poucos, fun descubrindo que os turistas e peregrinos viven o seu propio Santiago e, aínda que se cruzan cos composteláns, están en distintos planos da mesma cidade sen chegaren nunca ou case nunca a tocarse. É curioso que a súa meta, despois de longos percorridos cruzando os mapas, lles ofreza tan pouco que apenas pasen nela un día ou dous.