Mafe Moscoso, antropóloga que investiga novas metodoloxías de coñecemento, advirte que a práctica decolonial pasa por cuestionar a hexemonía branca.
Entre o pessimismo e certas esperanças razoáveis, Carlos Taibo alvisca um colapso “mais que possível” e confia no abrolhar de novos movimentos, muito além da agenda institucional e da crítica superficial da intelectualidade.
Dionisio Pereira explica a relación histórica entre o obreirismo e o nacionalismo galego e fala sobre o elemento anticolonial do galeguismo.
“Sempre pensei que a violencia machista era un sistema de poder que o enchía todo, un gran monstro”, di Itziar Ziga nesta segunda parte da entrevista na que lembra a violencia cotiá na súa experiencia familiar.
A xornalista e poeta Ana Romaní, recoñecida polo seu labor profesional e o seu compromiso social e feminista, segue a construír trincheiras de resistencia, unha labrega da cultura que traballa os sucos identitarios dun país.
Itziar Ziga, xornalista, transfeminista e precaria vén dunha historia familiar de violencia machista. Séntase co adiante.gal nun hotel preto do lugar motivo das súas últimas visitas a Galiza. Un cárcere.
Ana María García, avogada viguesa que traballa na Asociación Faraxa e defende mulleres vítimas de TSH [Trata de Seres Humanos].
“No BNG non estamos en contra da agricultura, pero si que hai que darlle un tratamento aos residuos. Mesmo hai posibilidades de crear emprego con esa labor… A culpa xa non é só do labrego, a Administración non está facendo nada. Eu creo que a Xunta está porque en Ourense se queime o monte e esmorezan os ríos. Non lles importa porque non hai tantos votos.”
Mercedes Peón senta unha tarde de finais do verán na terraza dun café no centro de Betanzos disposta a falar de todo, pero quitándose importancia.
“Había que ser escura para que te consideraran boa”, di Uxía Casal, escritora e mestra retirada, e asegura que non fai parte do sistema literario galego mentres agradece a acollida de ‘Saturno tamén é deus’, un libro de relatos de hai vinte anos que Urco rescatou para goce dunha nova xeración de escritoras e lectoras.
Mafe Moscoso, antropóloga que investiga novas metodoloxías de coñecemento, advirte que a práctica decolonial pasa por cuestionar a hexemonía branca.
Entre o pessimismo e certas esperanças razoáveis, Carlos Taibo alvisca um colapso “mais que possível” e confia no abrolhar de novos movimentos, muito além da agenda institucional e da crítica superficial da intelectualidade.
Dionisio Pereira explica a relación histórica entre o obreirismo e o nacionalismo galego e fala sobre o elemento anticolonial do galeguismo.
“Sempre pensei que a violencia machista era un sistema de poder que o enchía todo, un gran monstro”, di Itziar Ziga nesta segunda parte da entrevista na que lembra a violencia cotiá na súa experiencia familiar.
A xornalista e poeta Ana Romaní, recoñecida polo seu labor profesional e o seu compromiso social e feminista, segue a construír trincheiras de resistencia, unha labrega da cultura que traballa os sucos identitarios dun país.
Itziar Ziga, xornalista, transfeminista e precaria vén dunha historia familiar de violencia machista. Séntase co adiante.gal nun hotel preto do lugar motivo das súas últimas visitas a Galiza. Un cárcere.
Ana María García, avogada viguesa que traballa na Asociación Faraxa e defende mulleres vítimas de TSH [Trata de Seres Humanos].
“No BNG non estamos en contra da agricultura, pero si que hai que darlle un tratamento aos residuos. Mesmo hai posibilidades de crear emprego con esa labor… A culpa xa non é só do labrego, a Administración non está facendo nada. Eu creo que a Xunta está porque en Ourense se queime o monte e esmorezan os ríos. Non lles importa porque non hai tantos votos.”
Mercedes Peón senta unha tarde de finais do verán na terraza dun café no centro de Betanzos disposta a falar de todo, pero quitándose importancia.
“Había que ser escura para que te consideraran boa”, di Uxía Casal, escritora e mestra retirada, e asegura que non fai parte do sistema literario galego mentres agradece a acollida de ‘Saturno tamén é deus’, un libro de relatos de hai vinte anos que Urco rescatou para goce dunha nova xeración de escritoras e lectoras.