Entrevistas
Buscamos voces que reflictan as mudanzas no mundo, persoas que traballan como axentes dos cambios; evidencias que cuestionen as estruturas sociais e culturais e as desigualdades que condicionan nosas experiencias. Estas son as nosas entrevistas.
MARÍA RODRÍGUEZ
“A residencia de Celanova segue abandonada polas administracións”
Seis meses despois de detectado o surto de covid19 no centro de maiores San Carlos, María Rodríguez, membro de REDE, alerta: “Isto non rematou, as deficiencias continúan, os problemas medraron e non se ve axuda por ningunha parte”.
LARA BARROS
“Há umha forma específica ecofeminista de relacionar-se com o território”
A investigadora Lara Barros procura ‘dimensións silenciadas’ para dar razóns históricas a essas comunidades que dam vida ao territótio, reforçando as posibilidades de governança colectiva.
LISANDRO CAÑÓN
“Se entendemos o genocídio apenas como a violência massiva, deixamos de parte o Estado, expiamo-lo”
“E o meu interesse é estudar como um Estado chega a transformar-se num Estado terrorista”, diz o historiador Lisandro Cañón nesta conversa sobre a repressom violenta que traumatizou a Argentina há apenas quatro décadas.
“Noutros lugares a música está nos cancioneiros, pero nós témola viva”
Mercedes Peón senta unha tarde de finais do verán na terraza dun café no centro de Betanzos disposta a falar de todo, pero quitándose importancia.
“Unha cousa é dignificar a lingua e outra, a pedantería”
“Había que ser escura para que te consideraran boa”, di Uxía Casal, escritora e mestra retirada, e asegura que non fai parte do sistema literario galego mentres agradece a acollida de ‘Saturno tamén é deus’, un libro de relatos de hai vinte anos que Urco rescatou para goce dunha nova xeración de escritoras e lectoras.
“Manipular é moi sinxelo”
“A radio e a televisión públicas non poden estar ao servizo de ningún partido político. Non imos entrar en si con gobernos anteriores había ou non. O que é certo é que agora se incrementou a manipulación. É brutal”, di Raimundo Méndez, presidente en funcións do Comité Intercentros da CRTVG.
“Os gobernos tratan de marearte e aburrirte, pero hai que perseverar”
“Estamos loitando contra o terceiro país do mundo en renda per cápita. Imos lento, pero imos ben”, di Alberto Paz, portavoz da Asociación de ex marinos noruegos Long Hope.
“O meu corpo non me pertence porque creo na posibilidade da liberación no interior da comunidade”
A portavoz do PIR (Partido dos Indíxenas da República) afirma: “Nós somos vítimas no interior da nosa nación (Francia)”. E explica que o Estado-nación dá todos os privilexios a todos aqueles “que considera lexítimos, que son os brancos europeos”.
“A arte non é un territorio exclusivo para certo tipo de xente privilexiada”
Parte II | María Ruido discute en cada peza os discursos do poder, desde esa televisión que educa aos rapaces para que se sintan incapaces de entender nada até esa presión do Estado que fai que non ser nai estea socialmente penalizado.
“Gustaríame que nós sentaramos a desfacer o Estado español e pensar outro tipo de gobernanza”
Parte I | “Para min, a primeira cuestión transversal é o xénero. Porque ser muller sitúate nun lugar no mundo, e nun mundo patriarcal sitúate en segundo plano. Ser muller neste mundo patriarcal é moito máis duro pero moito máis interesante”, di María Ruido, cineasta, feminista, galega emigrada que vive entre Madrid e Barcelona, filla de emigrantes a Alemaña que se criou coas irmás e os irmáns nunha familia coa nai ausente e unha historia silenciada que ela empezou a reconstruír nos seus filmes.
“Noutros lugares a música está nos cancioneiros, pero nós témola viva”
Mercedes Peón senta unha tarde de finais do verán na terraza dun café no centro de Betanzos disposta a falar de todo, pero quitándose importancia.
“Unha cousa é dignificar a lingua e outra, a pedantería”
“Había que ser escura para que te consideraran boa”, di Uxía Casal, escritora e mestra retirada, e asegura que non fai parte do sistema literario galego mentres agradece a acollida de ‘Saturno tamén é deus’, un libro de relatos de hai vinte anos que Urco rescatou para goce dunha nova xeración de escritoras e lectoras.
“Manipular é moi sinxelo”
“A radio e a televisión públicas non poden estar ao servizo de ningún partido político. Non imos entrar en si con gobernos anteriores había ou non. O que é certo é que agora se incrementou a manipulación. É brutal”, di Raimundo Méndez, presidente en funcións do Comité Intercentros da CRTVG.
“Os gobernos tratan de marearte e aburrirte, pero hai que perseverar”
“Estamos loitando contra o terceiro país do mundo en renda per cápita. Imos lento, pero imos ben”, di Alberto Paz, portavoz da Asociación de ex marinos noruegos Long Hope.
“O meu corpo non me pertence porque creo na posibilidade da liberación no interior da comunidade”
A portavoz do PIR (Partido dos Indíxenas da República) afirma: “Nós somos vítimas no interior da nosa nación (Francia)”. E explica que o Estado-nación dá todos os privilexios a todos aqueles “que considera lexítimos, que son os brancos europeos”.
“A arte non é un territorio exclusivo para certo tipo de xente privilexiada”
Parte II | María Ruido discute en cada peza os discursos do poder, desde esa televisión que educa aos rapaces para que se sintan incapaces de entender nada até esa presión do Estado que fai que non ser nai estea socialmente penalizado.
“Gustaríame que nós sentaramos a desfacer o Estado español e pensar outro tipo de gobernanza”
Parte I | “Para min, a primeira cuestión transversal é o xénero. Porque ser muller sitúate nun lugar no mundo, e nun mundo patriarcal sitúate en segundo plano. Ser muller neste mundo patriarcal é moito máis duro pero moito máis interesante”, di María Ruido, cineasta, feminista, galega emigrada que vive entre Madrid e Barcelona, filla de emigrantes a Alemaña que se criou coas irmás e os irmáns nunha familia coa nai ausente e unha historia silenciada que ela empezou a reconstruír nos seus filmes.