Opinións
Aquí atoparedes metáforas, esbozos, soños, xuízos, epítomes, pareceres, candores, entusiasmos, se acaso unha revelación, mesmo un feitizo… compartímolas todas e todos, son todas nosas, as que irán dando forma a esta idea que é so iso: pezas soltas, illas, anotacións nun caderno en adiante. As nosas opinións.
O último
A vida extínguese sen fogos de artificio
Lembranza de Charlie Watts, por Gonzalo Trasbach.
O último
A vida extínguese sen fogos de artificio
Lembranza de Charlie Watts, por Gonzalo Trasbach.
Lupe Ces: Licuar o sexo/Liquar o sexo
Dous artigos de Lupe Ces no debate da Lei Trans.
Procuramos outra mirada sobre o acontecer no país.
Bolivia: o retorno das loitas diversas
A autora relata os atrancos no camiño para chegar ás eleccións do próximo 18 de outubro e mostra o seu desexo de que o MAS, en pleno proceso de recomposición interna, volva ser instrumento de expresión das demandas dos pobos e das maiorías sociais do país, confinadas de novo nos últimos meses no espazo insurreccional.
Nunha época de autoritarismo crecente…
Caitlin Johnstone reflexiona sobre o efecto disuasorio do caso Assange cando os poderes necesitan garantir o segredo da súa axenda. “Non debemos permitir que se salgan coa súa. A liberdade de Assange é máis crucial que nunca.”
Un pouco de ira
“Esta sociedade, que non cre en nada nin ten nada afirmativo que ofrecer, atopou un modo xenial de xustificarse, pois ao fin hai un inimigo fixo que podemos afrontar xuntos”, reflexiona Ignacio Castro Rey sobre a covid19.
Os señores González e X son como a Transición, inmortais!
“O relevante non é que a CIA desclasifique uns papeis que redescubren a sopa de allo, o relevante é a mediática relevancia que se lle outorga ao requetebis dunha hipótese e información archisabidas e vellas”, advirte o autor.
Racismo e planificación urbana na Galiza post-covid19
O autor explica como a configuración das nosas cidades acaba por perpetuar determinadas inxustizas. “Parafraseando a Bryan Lee Jr., para cada inxustiza no mundo, hai unha arquitectura que foi planificada e deseñada para perpetuala.”
Mínimo vital, de que presumides?
“Unha cousa é que non me queden máis recursos e outra moi distinta que lle teña que estar agradecido a estes xestores do capitalismo por facernos vivir a case dous millóns e medio de traballadores durante máis de medio ano co que a nosa sociedade produce en menos dun día”, sostén o autor nesta invectiva contra o Ingreso Mínimo Vital.
Etiquetas do Eu
“Non hai nada como o sexo para facer dun tedioso departamento universitario un sitio menos fedorento”, advirte o autor na súa crítica de La trampa de la diversidad, de Paul B. Preciado.
Bolivia: o retorno das loitas diversas
A autora relata os atrancos no camiño para chegar ás eleccións do próximo 18 de outubro e mostra o seu desexo de que o MAS, en pleno proceso de recomposición interna, volva ser instrumento de expresión das demandas dos pobos e das maiorías sociais do país, confinadas de novo nos últimos meses no espazo insurreccional.
Nunha época de autoritarismo crecente…
Caitlin Johnstone reflexiona sobre o efecto disuasorio do caso Assange cando os poderes necesitan garantir o segredo da súa axenda. “Non debemos permitir que se salgan coa súa. A liberdade de Assange é máis crucial que nunca.”
Un pouco de ira
“Esta sociedade, que non cre en nada nin ten nada afirmativo que ofrecer, atopou un modo xenial de xustificarse, pois ao fin hai un inimigo fixo que podemos afrontar xuntos”, reflexiona Ignacio Castro Rey sobre a covid19.
Os señores González e X son como a Transición, inmortais!
“O relevante non é que a CIA desclasifique uns papeis que redescubren a sopa de allo, o relevante é a mediática relevancia que se lle outorga ao requetebis dunha hipótese e información archisabidas e vellas”, advirte o autor.
Racismo e planificación urbana na Galiza post-covid19
O autor explica como a configuración das nosas cidades acaba por perpetuar determinadas inxustizas. “Parafraseando a Bryan Lee Jr., para cada inxustiza no mundo, hai unha arquitectura que foi planificada e deseñada para perpetuala.”
Mínimo vital, de que presumides?
“Unha cousa é que non me queden máis recursos e outra moi distinta que lle teña que estar agradecido a estes xestores do capitalismo por facernos vivir a case dous millóns e medio de traballadores durante máis de medio ano co que a nosa sociedade produce en menos dun día”, sostén o autor nesta invectiva contra o Ingreso Mínimo Vital.
Etiquetas do Eu
“Non hai nada como o sexo para facer dun tedioso departamento universitario un sitio menos fedorento”, advirte o autor na súa crítica de La trampa de la diversidad, de Paul B. Preciado.