O autor explica como a configuración das nosas cidades acaba por perpetuar determinadas inxustizas. “Parafraseando a Bryan Lee Jr., para cada inxustiza no mundo, hai unha arquitectura que foi planificada e deseñada para perpetuala.”
O autor é escéptico a respecto da posibilidade de que os Centros de Internamento de Emigrantes (CIE), que quedaron en desuso durante o estado de alarma pola propia normativa legal que os regula, vaian continuar fechados despois da crise. Mais a oportunidade de terminar con eles presentouse de maneira inesperada.
Belén Fernández advirte que a mellor política de inmigración é aumentar o gasto social e dar resposta aos grandes problemas sociais, empezando por un cambio no mercado laboral, e por pactar e garantir as pensións.
Hai centos de miles de persoas cada día cruzando as fronteiras. O xadrez internacional entre as potencias grandes e as potencias locais está provocando mortes e éxodos en todas partes. Se rematamos coas guerras, rematamos con todo iso, din na mesquita da Coruña.
‘Cos inmigrantes hai un problema básico de desigualdade de dereitos’, di Miguel Fernández, un activista que traballa a pé de obra desde hai dúas décadas. O portavoz do Foro Galego da Inmigración advirte que tecido asociativo dos inmigrantes desapareceu, e as formas de axudarse entre eles, mudaron.
Naquela época de emigración masiva, conta Montserrat Golías, non só eran as circunstancias económicas as que empurraban á xente a marchar. “Hai moitas historias detrás, historias de enfrontamentos familiares e rupturas, topeime con moitos casos de fillas ou fillos de nais solteiras que non o souberon até que empezaron a tramitar a nacionalización. A emigración levara consigo moitos segredos”, di a socióloga coruñesa, autora dun estudo sobre a emigración galega a Arxentina e a Cuba.
Laura Oso é socióloga e experta en migracións. Coordina o Equipo de Socioloxía das Migracións Internacionais na UDC. “A xente móvese cando hai traballo e móvese cando deixa de habelo. Quen quere emigrar, vaino seguir facendo, haxa fronteiras abertas ou non. Atoparán a forma de saltar o muro”, explica nesta entrevista, que inaugura unha das nosas primeiras TEIMAS na que iremos agrupando pezas baixo o epígrafe ‘Os muros migratorios’. Esta entrevista é o capítulo 1.
O autor explica como a configuración das nosas cidades acaba por perpetuar determinadas inxustizas. “Parafraseando a Bryan Lee Jr., para cada inxustiza no mundo, hai unha arquitectura que foi planificada e deseñada para perpetuala.”
O autor é escéptico a respecto da posibilidade de que os Centros de Internamento de Emigrantes (CIE), que quedaron en desuso durante o estado de alarma pola propia normativa legal que os regula, vaian continuar fechados despois da crise. Mais a oportunidade de terminar con eles presentouse de maneira inesperada.
Belén Fernández advirte que a mellor política de inmigración é aumentar o gasto social e dar resposta aos grandes problemas sociais, empezando por un cambio no mercado laboral, e por pactar e garantir as pensións.
Hai centos de miles de persoas cada día cruzando as fronteiras. O xadrez internacional entre as potencias grandes e as potencias locais está provocando mortes e éxodos en todas partes. Se rematamos coas guerras, rematamos con todo iso, din na mesquita da Coruña.
‘Cos inmigrantes hai un problema básico de desigualdade de dereitos’, di Miguel Fernández, un activista que traballa a pé de obra desde hai dúas décadas. O portavoz do Foro Galego da Inmigración advirte que tecido asociativo dos inmigrantes desapareceu, e as formas de axudarse entre eles, mudaron.
Naquela época de emigración masiva, conta Montserrat Golías, non só eran as circunstancias económicas as que empurraban á xente a marchar. “Hai moitas historias detrás, historias de enfrontamentos familiares e rupturas, topeime con moitos casos de fillas ou fillos de nais solteiras que non o souberon até que empezaron a tramitar a nacionalización. A emigración levara consigo moitos segredos”, di a socióloga coruñesa, autora dun estudo sobre a emigración galega a Arxentina e a Cuba.
Laura Oso é socióloga e experta en migracións. Coordina o Equipo de Socioloxía das Migracións Internacionais na UDC. “A xente móvese cando hai traballo e móvese cando deixa de habelo. Quen quere emigrar, vaino seguir facendo, haxa fronteiras abertas ou non. Atoparán a forma de saltar o muro”, explica nesta entrevista, que inaugura unha das nosas primeiras TEIMAS na que iremos agrupando pezas baixo o epígrafe ‘Os muros migratorios’. Esta entrevista é o capítulo 1.