"Reivindicamos Carvalho Calero"

Hei de entrar no meu povo

Por Xosé María Dobarro, Xosé Manuel Pazo, Bernardo Máiz e Vitor Santalha.

Compartilhar no facebook
Facebook
Compartilhar no twitter
Twitter
Compartilhar no google
Google+
Compartilhar no whatsapp
WhatsApp
Compartilhar no telegram
Telegram
Compartilhar no email
Email
Compartilhar no facebook
Compartilhar no twitter
Compartilhar no google
Compartilhar no whatsapp
Compartilhar no telegram
Compartilhar no email

Desde 1980, ano de xubilación de Ricardo Carvalho Calero, houbo xente interesada en situar a súa figura nun exilio interior ou ostracismo, situación que se agravaría a raíz do seu falecemento en 1990.

Son coñecidas as contradicións e presións que, até hoxe, impediron á RAG declaralo protagonista do Día das Letras Galegas. Non é, pois, brincadeira afirmar que o primeiro docente de lingua e literatura galegas na Universidade de Santiago, o pai lingüístico de varias xeracións, foi vítima dun interesado esquecemento. El mesmo definiu esa realidade : “… certas elites entenden que non deven realzar a personalidade dun disidente… e que nen como estudoso nen como pensador sobre os problemas culturais da nosa terra atinxo a altura que eles sinalan”.

Con certeza, nesa xenreira influíu decisivamente o feito de don Ricardo defender que o noso idioma forma parte do sistema lingüístico galego-portugués, opción diferente, xa que logo, da oficial. Mais tamén a súa exemplar dignidade persoal, a súa independencia cívica e a súa coherencia fronte aos que, como el escribiu, o deixaron só, “fundando unha colónia co mesmo nome”. Nese sectarismo persistiron até hai uns días.

Non obstante, en diferentes lugares do país, tamén houbo actividades diversas encamiñadas a reivindicar a figura do profesor Carvalho Calero. En 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, montáronse en Ferrolterra comisións encamiñadas a promover a concesión das Letras Galegas a Carvalho Calero, que acadaron, en todas as ocasións, abondosos apoios institucionais, asociativos e particulares. Recolléronse sinaturas, organizáronse recitais, conferencias, exposicións…, para que lle fóra dedicado o Día da nosa lingua e cultura a don Ricardo, “esgrévio” galeguista que ao longo de máis de sete décadas desenvolvera un inmenso labor poético, narrativo, ensaístico, xornalístico, académico, lingüístico, docente, político a prol da Galiza, da nosa lingua e da nosa cultura. Porén, a Real Academia Galega nunca tomou en consideración positiva a proposta. Sempre apareceu algún pero que lle apor.

reintegracionismo, Carvalho Calero

Neste xuño de 2019, tanto quen na RAG sempre defenderon a figura de Carvalho Calero como quen a el se opuñan, van propor as Letras Galegas 2020 para don Ricardo, un xigante nun país de moit@s anan@s. Avaliamos como moi positiva esta decisión e facemos votos para que a sociedade ferrolá e a Galiza enteira tiren o máximo proveito desta circunstancia.

Porén, afirmamos que o pensamento e obra de D. Ricardo vai alén do Día das Letras e convidamos aos nosos cidadáns a seguir reivindicándoo. O noso contributo será a publicación Hei de entrar no meu povo. Reivindicarmos Carvalho Calero, libro que, da man da editorial Embora, verá a luz en breve.c.

Ferrolterra, xoves 20 de xuño do 2019.
Xosé María Dobarro, Xosé Manuel Pazo, Bernardo Máiz, Vitor Santalha.

Carvalho

Hei de entrar no meu povo

Reivindicamos Carvalho Calero, comunicado de prensa de Xosé María Dobarro, Xosé Manuel Pazo, Bernardo Máiz e Vitor Santalha.

Tacto para fortalecer o contacto

O autor considera umha prioridade para o sistema cultural galego esse assunto pendente chamado “Dia das Letras para Ricardo Carvalho Calero”.

Mártir e mito

O filólogo ordense define as dimensións da figura de Ricardo Carvalho Calero na política, literatura e no proceso de normalización.

Deixe um comentário

Deixe um comentário