Somos un xornal galego
Se queres apoiar outra forma de contar e que se conten outras cousas, participa. Precisamos do teu compromiso neste proxecto a través de achegas editoriais ou económicas que contribúan ao sostemento dun xornal independente e xusto. Nos próximos días publicaremos as modalidades de apoio. Subscríbete e entra na comunidade de adiante.gal: participa no día a día, debate os contidos, avalía o teu xornal.
A comezos de século Daniel Raventós multiplicábase en actos e debates, a Red Renta Básica mesmo celebrou un dos seus primeiros congresos en Compostela. Partidos (de esquerda) e sindicatos andaban daquela interesados en coñecer a idea. Os anos “que vivimos por riba das nosas posibilidades” apagaron tanto entusiasmo. Despois veu a crise para instalarse sobre as costas dunha maioría social cada día máis ampla, e Raventós volveu ao camiño do apostolado.
O luns 30 de abril abriremos as cinco fiestras do adiante.gal e empezaremos a publicar as nosas historias con regularidade. Nas seguintes semanas as entrevistas, as reportaxes e os artigos de opinión das nosas colaboradoras serán de acceso gratuíto, mais precisamos de vós para ir robustecendo o proxecto. As fiestras son as seccións deste xornal. Algunhas actualizaranse con periodicidade semanal e outras segundo as nosas capacidades para elaborar historias de interese. Somos unha publicación de xornalismo lento que mira o país desde os ollos das vidas precarias.
Afanámonos nas nosas teimas, descúbreas.
As intervencións de Silvia Federici son sucesos políticos. Volveu pasar onte en Pontevedra. Federici transmite enerxía desde un corpo magro e unha mirada fonda de ollos azuis. Federici é o espello dunha revolución pendente que segue sendo posíbel. O feminismo todo acredita nela, malia as diferenzas estratéxicas. A profesora da universidade de Hofstra Vostede chama a atención respecto das institucións. Cando fala do común, por exemplo, advirte: “Coidado!, o público non é o común”, ou di que o Estado é o Capital.
Nos últimos anos vense desenvolvendo un movemento activista formado por persoas con diagnóstico psiquiátrico e experiencias de sufrimento psíquico. Teñen referentes a nivel internacional e conectan cós movementos de “vida independente” na diversidade funcional pero tamén cós feminismos ou o movemento LGTB+. O 20 de maio celebran en todo o estado español o Día do Orgullo Tolo e moitas consideran que a expresión artística é unha vía de expresión, empatía radical e ferramenta para a crítica, a denuncia e a inclusión social. Na Coruña, unha exposición inspirada en Samuel Beckett, permitirá reflexionar sobre todo este movemento.
Antonio Miguez Macho, professor de História Contemporánea na USC, é um dos autores da obra colectiva ‘Verdugos impunes. El franquismo y la violación sistémica de los derechos humanos’, um compêndio de todos os actos de violaçom de direitos humanos desde 1936 até a transiçom. “Nom houvo um fenómeno de repressom selectivo: é massivo, porque assi foi concebido desde o início”, di.
Teño a casa chea de merda e purpurina. Roupa por encartar. Louza que non chouta soa do lavalouza aos andeis nin á inversa. Libros por ler, por escribir. Cadela que pasear, nenas que queren escoitar contos, miramamá, miraquefago. Teño sobre min o eco rebotante de típicas frases de nai, enunciadas por todo tipo de xente que nin o é: vaitecomeramerda, acasaésempreoúltimonosdeberes (deberes?).
O próximo luns comezará en Madrid o xuízo a Boro LH, xornalista de ‘La Haine’, un medio de información na web que leva dezasete anos consolidando un “proxecto de desobediencia informativa, acción directa e revolución social”. Boro está acusado de causar lesións a dous policías cando cubría unha manifestación contra a monarquía en 2014. Outros catro xornalistas presentaron unha denuncia contra a actuación policial durante aquela protesta. O xuízo contra a Policía non chegou a celebrarse, a causa prescribiu. A Boro pídenlle seis anos de cadea.
Unha reflexión en torno á folga internacional de mulleres do xoves pasado e as dúas preguntas que xorden desde a sociedade e os poderes públicos. O feminismo lanzou un desafío político con poucos precedentes: dirixirse á sociedade, ao ámbito do persoal e íntimo e ás institucións a un tempo e desde diferentes voces e propostas.
Sorprende que a estas alturas sigamos con reclamacións de hai 107 anos. Pero seguimos cunha fenda salarial e os traballos que se nos ofrecen son non cualificados, mal pagados e temporais, o que nos obriga a emigrar ás mozas e deixa ás adultas o labor dos coidados familiares.
O tsunami, esa metáfora que nos encanta usar para os movementos sociais, comezou en Hollywood. Coa viralidade do #metoo, a resistencia feminista chegaba aos medios de xeneralistas, ocupaba a axenda main-stream. Mais, se no centro do liberalismo ese proceso xa comezara no 2005, sen tanta axitación, descubrindo os casos individuais de acoso dentro da industria cultural hexemónica, por aquí ían establecéndose fortes respostas estruturais.
Tras o éxito que supuxo para a cidade o préstamo temporal do manuscrito Vindel ao Museo do Mar de Galicia, desde o goberno municipal xorde a iniciativa de solicitar o traslado definitivo da peza a Vigo, petición que se inscribe no marco dun conflito máis amplo entre o Concello e a Xunta. Porén, a lectura non ten que ser tan só en chave partidista: o relevante é a ‘cousificación’ e a banalización do noso patrimonio cultural.
Un día de folga de mulleres con Laura Bugalho, feminista, sindicalista, entre bombos e berros polas prazas de Compostela. Un día incómodo para tomar as rúas. E logo, á noite, outra vez. Mollalo pelo, secar as gorxas berrando. E despois da mani, “a Quintana vaise quedar pequena” (ao final acabaron enchendo o Obradoiro), de volta a casa, a coidar da nai. Vida de muller que segue fendendo muros, rachando as regras.
Nour Boukrou intentou cruzar a fronteira de Europa dúas veces o mesmo día. A primeira collérona os policías marroquís, tivérona tres horas encerrada. “Non vos queren. En Europa non vos queren, dicían”. Nour tiña 18 anos aquel luns. Levaban tres días esperando para cruzar. Ela, a irmá, o irmán maior, a nai e o irmán pequeno. “Todos os sirios queren ir a Alemaña ou a Suecia. Din que alí nos tratan ben. Pero nós estamos ben aquí.”
Esculca organiza un foro de activistas no Matadoiro de Compostela para analizar os límites da liberdade de expresión e como nos afecta a represión dos dereitos civís no terceiro aniversario da entrada en vigor da lei mordaza, o mesmo día que en Vigo convocárase unha concentración ás portas do Marco en apoio ao grupo de rap La Insurgencia que tivo que cambiar de escenario.
Video realizado por Xurxo Guitián, con música de Nico Guitián. Febreiro 2018.