O lume e o esquecemento presentes

Levo desde os 9 anos en Noceda vivindo coa miña familia. O monte é una forma de vida para nós. É algo que te aleda cada mañá. Sete meses despois do inferno o monte reverdece, a xente fai o difícil intento de esquecer o doloroso feito e todo segue adiante.

Noceda é una pequena aldea de Cervantes. Moi tranquila e alegre. A pesar dos poucos veciños, temos boa relación entre nós. Desde o lume, a xente non cambiou, só que ten medo de que volva ocorrer. Mesmo as cousas entre veciños melloraron considerablemente, contan moito máis uns cos outros para todo.

Ninguén o menciona xa, pero moitos inda lle damos voltas ao feito de que non se intentara atopar un culpable, de que non se investigaran as causas dunha queima tan grande como a de outubro. Moitos dirán que é un tema pasado, que hai que esquecer e cambiar. Pode que eles non teñan o sentimento do fogar, o saber que ti es de aquí, que nunca serás capaz de esquecer o que houbo e o que hai, porque forma parte do que es.

Non é só Noceda, é a comarca dos Ancares en si mesma. Unha zona sosegada, na que a maioría das persoas coñécense, axudámonos a todo, un sitio limpo e fermoso. Penso que calquera que veña vivir aquí unhas semanas querería ficar. E iso que desde o lume perdeu un chisco de cor.

E se no caso de arder monte tivéranse queimado aldeas? Non creo que o suceso fora casual, xa que comezou en puntos distintos de Cervantes. Os responsábeis están por aí, esperando outra para armar a catástrofe sen razón ou motivo aparente.

Desde o lume comezouse a limpar a aldea toda arredor para dificultar o paso dun incendio e vaise falar co alcalde para poñer un pozo para o helicóptero.

Gustaríame poder traballar na zona ou preto, que Noceda tivera máis xente e poder facer de Noceda un sitio aínda máis caseiro do que é. Penso que se a xente puxera un pouco máis da súa parte incluso poderíase aproveitar mellor a zona con novos postos de traballo para as veciñas e veciños.

Non sei se á xente de fóra realmente lle importan os Ancares. Igual é que o ven só como se fora sitio para pasear, nin repararon no valor que ten. E somos cultura, como calquera outra parte do país, por aquí tamén hai castelos, hai campamentos romanos e rutas para facer e coñecer.

Deberían ternos en conta, vir por aquí e saber o que hai e quen somos.

Noceda (Cervantes) | 22 de maio