Arquivo: cidades

Protesta onte, diante do Concello, da Plataforma na Defensa dos Servizos Públicos.

Na auga de Ferrol mandan os cartos (e paga a veciñanza)

A empresa que comparte co concello a xestión da depuradora vén de conseguir que un xuíz lle dea a razón na reclamación de cantidades atrasadas por un servizo que non funcionaba, malia que non funcionaba. A veciñanza vese obrigada a pagar unha taxa onerosa, mentres o goberno municipal admite que ten as mans atadas.

Emma Pedreira, colaboradora na sección OPINIÓNS de adiante.gal

Cidades a contrapelo

Mentres que a estatuaria cívica representa homes de todas as pelaxes, de primeira, segunda, terceira filas e mesmo de retagarda ou absolutamente anónimos –até o can do cego ten o seu propio monumento, e xenial que así sexa- só tres ou catro mulleres están acompañadas polo seu nome, apelidos e fazañas, cricas testemuñais da pedra ou do bronce e, ás veces, que estean aí fíxose a regañadentes. Unha María Pita coruñenta obrigatoria, un par de donas Emilias e de Rosalías ciscadas por aí, sedentarias, lánguidas, con atributos mixiriqueiros de flor, pluma, novelita ou arpa, poetisas, que se di con certo puag. Nada de representalas en pé, traballando ou botando a pacer lingua e enxeño con ferramentas que impliquen algo máis que aburguesamento e fasquío.

Arquivo: cidades

Protesta onte, diante do Concello, da Plataforma na Defensa dos Servizos Públicos.

Na auga de Ferrol mandan os cartos (e paga a veciñanza)

A empresa que comparte co concello a xestión da depuradora vén de conseguir que un xuíz lle dea a razón na reclamación de cantidades atrasadas por un servizo que non funcionaba, malia que non funcionaba. A veciñanza vese obrigada a pagar unha taxa onerosa, mentres o goberno municipal admite que ten as mans atadas.

Emma Pedreira, colaboradora na sección OPINIÓNS de adiante.gal

Cidades a contrapelo

Mentres que a estatuaria cívica representa homes de todas as pelaxes, de primeira, segunda, terceira filas e mesmo de retagarda ou absolutamente anónimos –até o can do cego ten o seu propio monumento, e xenial que así sexa- só tres ou catro mulleres están acompañadas polo seu nome, apelidos e fazañas, cricas testemuñais da pedra ou do bronce e, ás veces, que estean aí fíxose a regañadentes. Unha María Pita coruñenta obrigatoria, un par de donas Emilias e de Rosalías ciscadas por aí, sedentarias, lánguidas, con atributos mixiriqueiros de flor, pluma, novelita ou arpa, poetisas, que se di con certo puag. Nada de representalas en pé, traballando ou botando a pacer lingua e enxeño con ferramentas que impliquen algo máis que aburguesamento e fasquío.