O que arde é unha película sobre nada, acerca da néboa lenta que é a vida humana. É posible que o tema desta película non sexa tanto o incendio dos montes como o incendio que é a alma do home.

Ignacio Castro Rey sobre ‘1917′, o filme de Sam Mendes: esta nulidade do contido, sumada ao seu indubidable enxeño narrativo, será a condición masiva do seu éxito.

Cando o protagonista baleira a neveira e métese dentro, despois dunha infinidade de humillacións, está a indicar que querería retirarse da presión incansable desta orde social que chamamos piadosamente capitalismo, coma se fose só un réxime de economía alleo á nosa alma. En realidade, quen non sentiu a urxencia de esconderse, talvez para sempre, dun réxime social omnipresente e cruel (na súa indiferenza) como poucos?

Unha mirada a ‘O que arde’, o filme de Óliver Laxe no que todo arrecende e falan os feitos, unha película na que case nunca pasa nada, montada sobre imaxes tecidas cos fíos da ambigüidade.