
Das leiras aos grandes bloques
En Coia a veciñanza retoma lóxicas colectivas, busca respostas por elas mesmas e segue tecendo redes que axuden a levar a vida nestes tempos de penurias.
En Coia a veciñanza retoma lóxicas colectivas, busca respostas por elas mesmas e segue tecendo redes que axuden a levar a vida nestes tempos de penurias.
Debate sobre as humanizacións en Vigo. Un artigo de Eduardo Rodríguez. Que é e que non é humanizar as rúas?
Tecendo resistencias nun medio hostil Diego Lores Facebook Twitter Google+ WhatsApp Telegram Email O termo “procrastinar” soame igual que coaching, zona de confort, emprender, mindfulness… é dicir, a verborrea coa que seguir someténdonos a través da creación de imaxinarios só ao alcance dunha minoría de privilexiados. En todo caso, non quería entrar nun xardín lingüístico. O conto é que sempre que se achega a data de entrega do texto para esta web o vouno aprazando até os últimos minutos. Non
Vivimos con tres crianzas. Supoño que por iso, tamén por estares de aniversario hai uns días, comezo a me preocupar polo futuro. Cavilo sobre como será o Vigo nas seguintes décadas. Matino sobre como afectará o que está a acontecer na cidade nestes anos.
Tras o éxito que supuxo para a cidade o préstamo temporal do manuscrito Vindel ao Museo do Mar de Galicia, desde o goberno municipal xorde a iniciativa de solicitar o traslado definitivo da peza a Vigo, petición que se inscribe no marco dun conflito máis amplo entre o Concello e a Xunta. Porén, a lectura non ten que ser tan só en chave partidista: o relevante é a ‘cousificación’ e a banalización do noso patrimonio cultural.
En Coia a veciñanza retoma lóxicas colectivas, busca respostas por elas mesmas e segue tecendo redes que axuden a levar a vida nestes tempos de penurias.
Debate sobre as humanizacións en Vigo. Un artigo de Eduardo Rodríguez. Que é e que non é humanizar as rúas?
Tecendo resistencias nun medio hostil Diego Lores Facebook Twitter Google+ WhatsApp Telegram Email O termo “procrastinar” soame igual que coaching, zona de confort, emprender, mindfulness… é dicir, a verborrea coa que seguir someténdonos a través da creación de imaxinarios só ao alcance dunha minoría de privilexiados. En todo caso, non quería entrar nun xardín lingüístico. O conto é que sempre que se achega a data de entrega do texto para esta web o vouno aprazando até os últimos minutos. Non
Vivimos con tres crianzas. Supoño que por iso, tamén por estares de aniversario hai uns días, comezo a me preocupar polo futuro. Cavilo sobre como será o Vigo nas seguintes décadas. Matino sobre como afectará o que está a acontecer na cidade nestes anos.
Tras o éxito que supuxo para a cidade o préstamo temporal do manuscrito Vindel ao Museo do Mar de Galicia, desde o goberno municipal xorde a iniciativa de solicitar o traslado definitivo da peza a Vigo, petición que se inscribe no marco dun conflito máis amplo entre o Concello e a Xunta. Porén, a lectura non ten que ser tan só en chave partidista: o relevante é a ‘cousificación’ e a banalización do noso patrimonio cultural.