Isaac Alonso Estraviz é un verdadeiro cultivador, un labrego que tanto traballa o idioma, percorrendo Galiza para escoitar falar á xente e elaborar o seu famoso diccionario. Isto só é un pequeno anaco de conversa posible arredor de Ricardo Carvalho Calero.
“Comezou a falarme da etapa da República, do Partido Galeguista, do exilio e de moitas cousas… Mais non da súa condición de represaliado. Lémbroo como se fose agora. Aquela tarde, creo, aprendín máis que en cinco anos na Universidade”, conta Aurora Marco, que foi alumna e discípula de Carvalho Calero.
Cofundador do Partido Galeguista en decembro do 1931, neses días Carvalho compuxo o escrito ‘Xa somos ezquerda’, asinado por moitos dos denominados “os novos” do neonato PG no que Carvalho foi peza básica.
Bernardo Máiz abre a serie de historias que o día 17 (excepto en maio, por respecto) homenaxearán á figura de Ramón Carvalho Calero, que se resiste a ser celebrada en círculos institucionais. A peza de Máiz anima a lembrar ao ‘primeiro’ Carvalho, un mozo de 18 anos que comezaba a expresarse en castelán. Eran os tempos da ditadura de Primo de Rivera.
“Sen desmerecer a ninguén, don Ricardo era un xigante nun país de moit@s anan@s”
Un artigo de BERNARDO MÁIZ
Isaac Alonso Estraviz é un verdadeiro cultivador, un labrego que tanto traballa o idioma, percorrendo Galiza para escoitar falar á xente e elaborar o seu famoso diccionario. Isto só é un pequeno anaco de conversa posible arredor de Ricardo Carvalho Calero.
“Comezou a falarme da etapa da República, do Partido Galeguista, do exilio e de moitas cousas… Mais non da súa condición de represaliado. Lémbroo como se fose agora. Aquela tarde, creo, aprendín máis que en cinco anos na Universidade”, conta Aurora Marco, que foi alumna e discípula de Carvalho Calero.
Cofundador do Partido Galeguista en decembro do 1931, neses días Carvalho compuxo o escrito ‘Xa somos ezquerda’, asinado por moitos dos denominados “os novos” do neonato PG no que Carvalho foi peza básica.
Bernardo Máiz abre a serie de historias que o día 17 (excepto en maio, por respecto) homenaxearán á figura de Ramón Carvalho Calero, que se resiste a ser celebrada en círculos institucionais. A peza de Máiz anima a lembrar ao ‘primeiro’ Carvalho, un mozo de 18 anos que comezaba a expresarse en castelán. Eran os tempos da ditadura de Primo de Rivera.
“Sen desmerecer a ninguén, don Ricardo era un xigante nun país de moit@s anan@s”
Un artigo de BERNARDO MÁIZ