Esta lóxica patriarcal obvia que o sexo poida darse con empatía (compartir ou xerar un mesmo ‘pathos’) e está enraizada na perversión. A figura do perverso, moi ben avida coa subxectivación do ‘homo aeconomicus’, obtén o goce fisurando ao outro, un outro do que a existencia e o poder do amo perverso dependen.

A sentenza do caso de La Manada explícannos que, para que o abuso sexa agresión, debe haber intimidación. Non valeu o medo a non poder fuxir, de momento, como proba de intimidación. E non existe conciencia de facer mal porque forzar a unha muller non está mal. Esa é a cultura na que sobrevivimos.

Unha reflexión en torno á folga internacional de mulleres do xoves pasado e as dúas preguntas que xorden desde a sociedade e os poderes públicos. O feminismo lanzou un desafío político con poucos precedentes: dirixirse á sociedade, ao ámbito do persoal e íntimo e ás institucións a un tempo e desde diferentes voces e propostas.