Gonzalo Trasbach celebra o encanto de Cave e o seu escuro lirismo máxico, os seus achados espirituais, ateigados de historietas de infortunios, tumultos, liortas, unha especie de delirio que arremete contra a soidade.
Moi afastados de vivir pechados nunha torre de cristal ou de colocar os inmigrantes no punto de mira das súas letras, o que era común nos barrios onde vivían, apuntáronse á marea da diversidade que por entón pululaba por Portobello Road…
Unha homenaxe a un músico que deixou unha obra breve, pero emocionante e orixinal.
En novembro de hai cincuenta anos Van Morrison publicou ‘Astral Weeks’ e os Beatles o ‘White Álbum’, pero houbo moito máis e moi bo no mellor ano do rock. Un artigo de Gonzalo Trasbach.
Víctor Freixanes e Carlos Núñez son cómplices nunha estratexia de difusión da cultura que nin foxe do marketing nin ten complexos en falar de mercado.
Mercedes Peón senta unha tarde de finais do verán na terraza dun café no centro de Betanzos disposta a falar de todo, pero quitándose importancia.
Gonzalo Trasbach celebra o encanto de Cave e o seu escuro lirismo máxico, os seus achados espirituais, ateigados de historietas de infortunios, tumultos, liortas, unha especie de delirio que arremete contra a soidade.
Moi afastados de vivir pechados nunha torre de cristal ou de colocar os inmigrantes no punto de mira das súas letras, o que era común nos barrios onde vivían, apuntáronse á marea da diversidade que por entón pululaba por Portobello Road…
Unha homenaxe a un músico que deixou unha obra breve, pero emocionante e orixinal.
En novembro de hai cincuenta anos Van Morrison publicou ‘Astral Weeks’ e os Beatles o ‘White Álbum’, pero houbo moito máis e moi bo no mellor ano do rock. Un artigo de Gonzalo Trasbach.
Víctor Freixanes e Carlos Núñez son cómplices nunha estratexia de difusión da cultura que nin foxe do marketing nin ten complexos en falar de mercado.
Mercedes Peón senta unha tarde de finais do verán na terraza dun café no centro de Betanzos disposta a falar de todo, pero quitándose importancia.