Cando se constrúe o Valle de los Caídos, ou a cruz do Castro de Vigo, prodúcese unha aprehensión dun espazo, humanizándoo como expresión -e ao servizo- dunha determinada ideoloxía. Algo case tan vello como a humanidade.
Unha comisión municipal estuda que facer co memorial franquista, levantado a principios dos cincuenta e no que aínda se ven flores de cando en cando.
Unha gran cruz de 12 metros presidía unha vasta planicie na que agora está a Casa Consistorial. Retiráronse a maior parte dos atributos da composición orixinal, pero o gran símbolo non. O alcalde segue negando que se trate dun monumento franquista.
Coirós retira unha cruz aos caídos, mais xa pensa onde recolocala “sen a placa”. En Irixoa renovaron a placa, pero mantiveron a cruz que “nada ten que ver co franquismo”. “Non vexo que haxa conciencia real de que isto sexa necesario. No PP non o vexo”, reflexiona unha concelleira nacionalista.
Nunha visión máis sosegada da lei, dez anos despois da súa entrada en vigor, fai que botemos en falta no seu articulado pontes que unan a memoria histórica co currículo escolar. Co apoio dos familiares das vítimas e das propias vítimas que aínda quedan como fontes históricas de primeira man (que inevitablemente co paso dos anos desaparecerán), é imprescindible que a memoria histórica empape as nosas escolas e institutos.
Cando se constrúe o Valle de los Caídos, ou a cruz do Castro de Vigo, prodúcese unha aprehensión dun espazo, humanizándoo como expresión -e ao servizo- dunha determinada ideoloxía. Algo case tan vello como a humanidade.
Unha comisión municipal estuda que facer co memorial franquista, levantado a principios dos cincuenta e no que aínda se ven flores de cando en cando.
Unha gran cruz de 12 metros presidía unha vasta planicie na que agora está a Casa Consistorial. Retiráronse a maior parte dos atributos da composición orixinal, pero o gran símbolo non. O alcalde segue negando que se trate dun monumento franquista.
Coirós retira unha cruz aos caídos, mais xa pensa onde recolocala “sen a placa”. En Irixoa renovaron a placa, pero mantiveron a cruz que “nada ten que ver co franquismo”. “Non vexo que haxa conciencia real de que isto sexa necesario. No PP non o vexo”, reflexiona unha concelleira nacionalista.
Nunha visión máis sosegada da lei, dez anos despois da súa entrada en vigor, fai que botemos en falta no seu articulado pontes que unan a memoria histórica co currículo escolar. Co apoio dos familiares das vítimas e das propias vítimas que aínda quedan como fontes históricas de primeira man (que inevitablemente co paso dos anos desaparecerán), é imprescindible que a memoria histórica empape as nosas escolas e institutos.