Illas
Esforzarémonos por coñecer esas rutas polas que o mundo das cooperativas traza alternativas e outras nas que a xente que resiste no rural inventa illas, e daremos voz tamén a outras illas, a persoas precarizadas que queremos participar dunha vida pública e común da que só fomos espectadoras.
O último
Levárono o Furriolo e non se volveu saber del
Este artigo de Julio Prada Rodríguez foi publicado publicado orixinalmente na ‘Revista Arraianos’, nº 3 pp. 38-41 primavera 2005. Reproducimos o texto e a imaxe que serviu de ilustración co permiso dos editores, o colectivo Arraianos.
O último
Levárono o Furriolo e non se volveu saber del
Este artigo de Julio Prada Rodríguez foi publicado publicado orixinalmente na ‘Revista Arraianos’, nº 3 pp. 38-41 primavera 2005. Reproducimos o texto e a imaxe que serviu de ilustración co permiso dos editores, o colectivo Arraianos.
O sometemento polo terror
“Permanentemente recordábaselle aos presos a súa condición de vencidos”. O historiador Pablo Sánchez remata o seu relato sobre como a prisión no Mosteiro converteu Celanova na “vila da morte” dando noticia das condicións de vida dos presos, as enfermidades, as humillacións e os castigos.
A saída (I)
Segunda entrega da serie “A paga” (título definitivo) na que Álex Pernas imaxina unha sociedade sen dependencias materiais.
“Espero que se sinalen os culpábeis e que morran da vergoña”
Falan as vítimas do Alvia. “Puxemos contra as cordas o sistema político e xudicial español. No Estado español é claro que non está garantida a independencia xudicial”, di Eperanza Fernández.
“A Pilar Cancela, que parecía moi cariñosa, quérolle dicir que produce dor escoitala”
Falan as vítimas do Alvia. “Somos unhas vítimas sen recursos, que nos defendemos dun Estado que matou aos nosos fillos e terminou coa nosa vida”, di Asunción Ferreiro.
“80 mortos, 4 anos de cadea: unha pena leve, non?”
Falan as vítimas do Alvia. “Ves actuar os políticos e esperas que desa antítese saía unha síntese que nos beneficie aos cidadáns”, di José A. Gayoso. “Non sei que conclusión tirará a Comisión, pero que saía á luz pública todo isto xa é un gran logro para uns particulares que fomos menosprezados”.
Traballadoras do fogar: en mans do patrón
Pese a regulación, as empregadas do fogar seguen en condicións precarias. Xornadas moi esixentes. Sen dereito a desemprego nin garantías (“se enfermas deixas de ser útil”). E despido por desestimento.
“O Tolo”
Primeira entrega da serie “A paga”. Alex Pernas imaxina unha sociedade sen dependencias materiais.
“Vostede non existe, díxome o psicólogo”
Digna Del Río, a primeira galega que denunciou publicamente os golpes e o maltrato que lle inflixía o marido, conta a súa experiencia activista nos noventa.
A saída (I)
Segunda entrega da serie “A paga” (título definitivo) na que Álex Pernas imaxina unha sociedade sen dependencias materiais.
“Espero que se sinalen os culpábeis e que morran da vergoña”
Falan as vítimas do Alvia. “Puxemos contra as cordas o sistema político e xudicial español. No Estado español é claro que non está garantida a independencia xudicial”, di Eperanza Fernández.
“A Pilar Cancela, que parecía moi cariñosa, quérolle dicir que produce dor escoitala”
Falan as vítimas do Alvia. “Somos unhas vítimas sen recursos, que nos defendemos dun Estado que matou aos nosos fillos e terminou coa nosa vida”, di Asunción Ferreiro.
“80 mortos, 4 anos de cadea: unha pena leve, non?”
Falan as vítimas do Alvia. “Ves actuar os políticos e esperas que desa antítese saía unha síntese que nos beneficie aos cidadáns”, di José A. Gayoso. “Non sei que conclusión tirará a Comisión, pero que saía á luz pública todo isto xa é un gran logro para uns particulares que fomos menosprezados”.
Traballadoras do fogar: en mans do patrón
Pese a regulación, as empregadas do fogar seguen en condicións precarias. Xornadas moi esixentes. Sen dereito a desemprego nin garantías (“se enfermas deixas de ser útil”). E despido por desestimento.
“O Tolo”
Primeira entrega da serie “A paga”. Alex Pernas imaxina unha sociedade sen dependencias materiais.
“Vostede non existe, díxome o psicólogo”
Digna Del Río, a primeira galega que denunciou publicamente os golpes e o maltrato que lle inflixía o marido, conta a súa experiencia activista nos noventa.